4 ultratrails
Ik had het eerlijk gezegd begin 2018 niet durven hopen dat ik in dit jaar 4 ultratrails zou kunnen lopen. 2017 was immers nee jaar van sukkelen met de linkerknie en de rechterenkel. Maar met rust en geduld kreeg ik die problemen toch enigszins onder controle. En dus stond ik eind januari vroeg in de ochtend aan de start van de Houffatrail 50km. Dat was een eerste ultra na een lange pauze, maar uiteindelijk verliep die best vlot. De knieën hadden het best moeilijk in afdalingen, het tempo lag ook niet bijzonder hoog, maar na 7u53' had ik de eindmeet bereikt.
In maart werden de problemen met de linkerknie weer wat erger en moest ik noodgedwongen wat rust inbouwen. Oorspronkelijk was het plan om in april de Trail du Grand Ballon 70k te lopen, maar door het gebrek aan trainingskilometers wisselde ik naar de 48k. Eind april stond ik dus aan de start van die Trail du Grand Ballon 48k. Toch wel andere kost dan een trail in de Ardennen, met veel langere klimmen en ook zeer steile stukken met een stijgingspercentage boven de 30%. Maar ook met prachtige vergezichten. Zeker één van de mooiste trails in het voorjaar, maar voor 2019 heb ik dan andere plannen.
Na twee trails rond de 50km vond ik dat het weer stilaan tijd werd om me aan een langere trail te wagen. Een blik in de kalender leerde me dat er in de zomer een langere trail was in de mooie Moezelstreek, de Trail der Römische Weinstrasse. Een trail met een prachtig en zeer afwisselend parkoers langs wijngaarden en bossen, over een lengte van 65km. Een zeer gezellige trail ook, waarin ik kennismaakte met een Duits loopmaatje Sascha, met wie ik een groot deel samen zou lopen. Gelukkig maar, want het pittige parkoers en de hitte maakte er een harde trail van. Dan is het altijd goed om iemand te hebben om je aan te moedigen als het wat moeilijker gaat. Tot mijn spijt komt er wellicht geen nieuwe editie meer van deze trail in 2019.
Na deze kanjer laste ik even een rustperiode in, om dan vanaf september terug voorzichtig op te bouwen richting winter. En omdat Sportevents de Houffatrail-wintereditie opnieuw in december organiseerde, kon ik hem dan dus voor een tweede keer lopen. Ook nu koos ik voor de langste afstand, de 50km. Het parkoers was grotendeels hetzelfde als in januari, maar de weersomstandigheden waren veel slechter, met regen, wind en koude. Mijn conditie was echter veel beter dan begin 2018 en dus liep ik deze Houffatrail in 7u04', dus bijna 50 minuten sneller dan in januari. Mooi voor de laatste van het jaar. Een jaar dat goed was voor 2055 gelopen kilometers. En dat was al even geleden.
Dankbaar
Zo'n terugblik geeft me vooral een gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid omdat onze lieve Heer mij de kracht en het doorzettingsvermogen geeft om te blijven lopen. Dankbaarheid ook omdat mijn schat mij de ruimte geeft om te gaan trainen, want dat is verre van vanzelfsprekend. Dankbaarheid voor alle vrijwilligers die tijdens een wedstrijd voor de perfecte bevoorradingen zorgen. Merci allemaal 👊
En nu?
Een jaar als 2018 is een mooie basis om op verder te bouwen. Dat wil ik ook gaan doen in 2019. Ik hoopte al lang om nog eens een Canarische ultratrail te kunnen lopen, maar dan moet die wel in een vakantieperiode vallen zodat ik die kan verbinden aan een familievakantie. En kijk, de Sky Gran Canaria op 13 april 2019 valt middenin de Paasvakantie. Een stevige trail van 72km maar vooral 5500 hoogtemeters, gene kattepis dus. Dat is dus het grote plan voor 2019, veel verder dan dat wil en moet ik nog niet kijken.
Beste loopmaatjes, loop ze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten