Rustige start
Exact vier minuten voor het startsein stond ik klaar aan de start, niks te vroeg dus. Nog net genoeg tijd om Ann tegen het lijf te lopen, we hadden elkaar voor het eerst ontmoet tijdens de Ohmtrail in juni en ook zij had deze kanjer dus op haar schema staan. We zouden mekaar onderweg nog een paar keer tegenkomen. En stipt om 6u gingen we, bij een temperatuur van 19 graden, met zo'n honderd lopers van start voor een mooi avontuur. Tot de eerste bevoorrading zitten stukken die goed beloopbaar zijn, afgewisseld met pittigere stukken, maar al bij al kon ik een gemiddelde van zo'n 7 km/u aanhouden. Mijn doel om de 70km in 12u te lopen bleef dus haalbaar, al wist ik dat er veel zwaardere stukken voor me lagen. Net voor de bevoorrading stond een groepje enthousiaste supporters met een pancarte met daarop de woorden "It's only a hill, get over it". Nja.
Pittigste deel
Tussen de eerste bevoorrading (aan km 20) en de tweede bevoorrading (aan km 39) lag een pittig stukje met technische stukken en klauterwerk, niet direct zware hoogteverschillen maar korte opeenvolgende klimmetjes. Het tempo ging dan ook serieus naar beneden, maar ik bleef nog steeds met voldoende marge voor mijn 12u-doel. In dat deel zat ook de eerste en langste watercrossing, een afkoeling voor de voeten en kuiten die meer dan welkom was. Had ik aan bevoorrading 1 nog wat water over, dan was mijn voorraad van 1,3 liter helemaal opgebruikt toen ik de tweede bevoorradingspost bereikte. Blijkbaar zat ik toen maar een goed half uur onder de cut-off time, dus voor de lopers achter me zou dat nipt worden.
Aftellen
De afstanden tussen de eerste bevoorradingen waren telkens rond de 20km, gelukkig werden die afstanden in het tweede deel korter. Bevoorrading 3 lag op kilometer 53. Ik loop in mijn hoofd telkens maar tot de volgende bevoorrading, in dit geval was dat dus 14km tussen de 2de en de 3de. Dat stuk van 14km ging langs Ferme au Pont naar de Ourthe Occidentale om zo weer de samenvloeiing ervan met de Ourthe Orientale voorbij te rennen richting Nisramont. Vanaf de Ourthe naar de bevoorrading moest wel eerst nog stevig geklommen worden om het derde bevoorradingspunt te bereiken. De bevoorrading was ook hier rijkelijk en ik nam toch wat meer tijd om op krachten te komen. Er stonden wat stoelen en ik maakte daar ook gebruik van. Ik bekloeg me dat al in de eerste seconden nadat ik weer verderliep, want alles was wat verstramd. Gelukkig ging het parkoers dan even bergaf en kwam de souplesse enigszins terug.Maboge in zicht
De volgende bevoorrading stond te wachten in Maboge, op 12km. Na de duik naar beneden kwamen we weer even naast de Ourthe terecht, maar dan ging het alweer steil omhoog richting Hubermont, met stijgingspercentages van bij momenten meer dan 20%. Om dan weer naar beneden te duiken richting Ourthe. Ter hoogte van een punt waar op kortere afstanden soms de water crossings plaatsvinden gingen we alweer linksaf voor een lange klim richting Maboge. Even na de top ging ik een Franse deelnemer voorbij die me vroeg hoeveel km ik op de teller had. Hij was immers verkeerd gelopen en zat toen al aan 70. Ik moet zeggen dat de bewegwijzering niet altijd perfect was, ook ik liep kort even verkeerd omdat een wegwijzer pas vijf meter om de bocht stond. 700m verder kwamen we aan de laatste bevoorrading, op ruim één uur van de cutt-off time. De deelnemers aan de 50km hadden nog exact drie minuten om daar te vertrekken, die van de 33 waren al ruim over tijd.
The wall
De begeleiding aan de laatste bevoorrading was uitmuntend, één van hen wees me er zelfs op dat ik mijn water nog niet had bijgevuld. En dat dat nodig was wist ik, want intussen ken ik de muur van Maboge, die onmiddellijk na de bevoorrading begint. Het is de laatste klim, maar wat voor één. De muur van Maboge is een klim van één kilometer (en ook daarna gaat het nog even bergop) met een gemiddeld stijgingspercentage van 13%, met stukken boven de 40%. Maar ik verteerde die best goed en kon op het minder lastige deel aan het einde van de klim alweer beginnen lopen. De wetenschap dat er daarna een lange afdaling richting finish volgde motiveerde me uiteraard. En tijdens die afdaling ging ik nog heelwat lopers voorbij, zowel van de andere afstanden als van de 70km. En na een laatste watercrossing, even gevolgd door een kramp aan de binnenkant van de linkerdij, liep ik mijn laatste honderden meters richting finish om binnen te komen na 11u45. Beter dan verwacht dus. Ik moet nu toch stilaan maar eens aan een honderd km gaan denken.
Video
Een collega leende me een gloednieuwe DJI Osmo Actioncamera uit, die ik bevestigde aan de voorzijde van mijn rugzak, ter hoogte van de borst. De DJI Osmo Action heeft ingebouwde beeldstabilisatie en maakt opnames in 4k, dat zou dus voor een mooie beeldkwaliteit moeten zorgen. Oordeel zelf wat je er van vindt.
Nog wat extra foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten