Toegegeven, ik heb er lang over gedaan om de naam enigszins te kunnen onthouden, laat staan uitspreken. De Trail de Cenosillicaphobes werd georganiseerd om een lokaal team te sponsoren dat wil deelnemen aan de Oxfam Trailwalker. Niet getwijfeld dus, voor het goede doel haal ik graag de loopschoenen boven. Om 16u stonden we met enkele honderden lopers aan de start in het mooie Evrehailles (vlakbij Yvoir en Dinant).
Geen topdag
De eerste anderhalve kilometer ging bergaf, da's handig om de beentjes wat in te lopen maar dan weet je wel wat je te wachten staat op de terugweg. Vanaf de eerste klim voelde ik dat er geen topprestatie inzat. Sowieso ging die klim vrij steil omhoog en er zouden er nog enkelen volgen. Prachtig en afwisselend parkoers wel maar uitdagend. Ik was blij om na 8km en net geen uur de (beperkte) bevoorrading te bereiken.
Op karakter
Onmiddellijk na de bevoorrading ging het weer bergop en de beentjes voelden echt leeg aan. Ik wist dat de rest op karakter zou moeten gebeuren. Enkele kilometers laten begon mijn rechterkuit ook te verkrampen bij elke versnelling. Ik weet niet waaraan het ligt, ik had voldoende gedronken maar betaalde mogelijk de prijs voor de gebrekkige nachtrust van de laatste week. Er stonden nog enkele pittige beklimmingen op het programma, maar ik was duidelijk niet de enige die zat te puffen. De laatste klim ging wandelend, pas op 500m van de meet begon ik weer te lopen. Ik was heel blij om na 2u34' mijn twee supporters Anne-Sophie en Matthias terug te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten