Na het aanhoudende gesukkel met de rechterenkel (tweemaal verstuikt) was het eindelijk nog eens tijd om een wedstrijd te lopen. Mijn doel is om volgend jaar weer ultra-afstanden te gaan lopen, dus is het nu tijd om beginnen op te bouwen. En dus trok ik naar het verrassend mooie Villers-la-Ville voor de Trail de l'Abbaye.In een abdij dus
Zoals de naam het doet vermoeden ligt de start van deze trail in een abdij, meer bepaald in een immens grote en indrukwekkende abdijruïne. Even heb ik getwijfeld om de 30km te lopen, maar met de Brussels Ekiden van volgende week in gedachten koos ik toch voorzichtigheidshalve maar voor de 17km. Stipt om 10u vertrokken we, met als opwarmer een ronde door de abdij, met nog wat vertragingen aan smalle doorgangen. Er was immers veel volk afgekomen op deze trail, we waren met bijna 500 deelnemers aan de start van deze 17km. Na het rondje abdij liepen we het domein uit en daar ging net voor me een overenthousiaste dame hard tegen de grond. Ze kreeg onmiddellijk hulp maar haar wedstrijd was duidelijk voorbij.
Mentaal gefoefel
Als ik me niet door een loopmaatje laat verleiden om voorin te gaan staan, dan start ik altijd liever achterin het pak. Ook al kost me dat in het begin wat tijd en moeite, want je moet tragere lopers voorbij, toch heeft het heel wat voordelen. Zo voorkom ik immers dat ik me laat meeslepen door snellere lopers en mezelf al na enkele kilometers opblaas. En door achterin te starten haal ik ook voortdurend lopers in, wat mentaal toch wel leuker is dan zelf voortdurend ingehaald te worden.
Sneller bergop, trager bergaf
Na een stukje weg doken we het bos in (Bois d'Hez), voor een mooie trail langs dorpjes met namen als Croisette, Tangissart en Sainte-Catherine. Een glooiend parkoers, meestal over bospaden, met geen al te lange beklimmingen. De benen waren goed, want ik kon bergop steeds blijven lopen, zelfs aan het einde van de wedstrijd. Ik vermoed dat het fietsen en mountainbiken daar voor iets tussen zitten. Bergaf voel ik me met mijn rechterenkel niet meer zo op mijn gemak als vroeger. Dan zit de schrik om hem weer om te slaan er toch wel veel te dik in. Helemaal pijnvrij is de enkel ook nog niet, een bezoek aan een specialist dringt zich zeker op.
Gezegend
De hele wedstrijd door kon ik mijn tempo mooi aanhouden, de laatste honderd meters kon ik nog wat versnellen om na 17,25 km en bijna 300m D+ aan te komen in 1u43'. Da's 10km/u en dus goed voor een trail. Goed voor een 188ste plaats op 484 deelnemers. En zoals dat dan gaat na een leuke wedstrijd, kijk ik ook vooruit naar volgende wedstrijden. Zaterdag loop ik met collega's de Brussels Ekiden, op 29/10 loop ik de 28km van de Trail de Bruxelles en een kleine week later, op 4/11, de Nighttrail van Koksijde (15km). Verder dan dat durf ik nog niet vooruit te kijken, al heb ik hier en daar wel al iets opgevangen van een 73km Trail du Grand Ballon ergens eind april 2018 :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten