Verre van optimaal voorbereid maar wel gemotiveerd stond ik vorige zondag aan de start van de Trail du Grand Ballon in de Elzas. 34 kilometer onverhard met ondermeer een lange klim van 10 km en sneeuw vanaf 1000m, het perfecte recept voor een mooie wedstrijd. En dat het nog goed afliep ook.Zaterdagochtend vertrokken loopmaat Filip en ik voor een rit van 5 uur richting Vogezen. Op dat moment was het plan dat hij de 54km en ik de 34km zou lopen van de Trail du Grand Ballon. Geen van ons was perfect voorbereid en geen van ons had dit soort wedstrijd reeds gelopen, op zich was er dus gespreksvoer genoeg onderweg. Kort voor onze aankomst besliste Filip om ook over te stappen op de 34km, we zouden dus samen starten (al wist ik maar al te goed dat we niet samen zouden aankomen). Nog snel ons borstnummer afgehaald, de maag goed gevuld, het materiaal voorbereid en mooi op tijd naar bed toe.
Op pad
De autorit van ons hotel naar de start een Le Markstein bracht ons al langs een deel van het parkoers en de eerste bevoorrading, waar we een gestrande deelnemer van de 54km oppikten. Om 10u gingen we van start bovenop Le Markstein, op bijna 1200m hoogte, en liepen we naar beneden richting Saint-Amarin en Geishouse. Het dalen deed geen deugd aan mijn onlangs verstuikte enkel, hem opnieuw omslaan zou fataal kunnen zijn. Na 47' stond ik een goeie 8km verder beneden, aan de voet van een klim richting de hoofdschotel van de dag: de Grand Ballon d'Alsace.
Doseren
De klim naar de Ballon was 10km lang, met net voor de helft de eerste bevoorrading. Nooit eerder had ik zo'n lange klim gelopen, dus besloot ik onmiddellijk te doseren, want het tekort aan training van de laatste weken zou me anders zuur kunnen opbreken. De laatste kilometer voor de top lag het parkoers er, mede door de sneeuw, nogal slecht bij, maar na 3u was ik toch boven op de Ballon. Twee kilometer later kwam ik aan bevoorrading twee, waarna ik begon aan een deel dat op papier simpel leek maar de combinatie sneeuw/modder toch best moeilijk te belopen was.
Einde in zicht
Pas enkele kilometers verderop, na de Hundsruecken, kwamen weer enkele kilometers die goed beloopbaar waren, maar toen begon de vermoeidheid al toe te slaan. Net na km 28, na het oversteken van de Barrage du Lac de la Lauch, begon een zeer steile klim van één km, gevolgd door een licht oplopend deel tot aan de derde bevoorrading. Bij bevoorrading aan de Auberge du Steinbachle werden we naast chips, fruit en pannenkoeken ook getrakteerd op luide accordeonmuziek, maar dansen zat er niet meer in voor me. De aankomst op Le Markstein was al van ver te zien, maar de laatste kilometers bleven licht bergop gaan. Ik was dan ook blij om na 34km en 5u40' terug binnen te zijn. Filip stond toen al even te wachten, hij had de wedstrijd 'en touriste' in ... 4u15' afgewerkt.Alvast een mooie eerste kennismaking met deze streek, ik kom dan ook graag weer voor de volgende editie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten