Uitgelopen: Trail des Fantômes 75km 2015

Vorige week was het nog eens tijd om enkele grenzen te verleggen.  Ik nam de start in de 75km Trail des Fantômes in La Roche-en-Ardenne met als doel om mijn langste wedstrijd ooit te lopen, zowel qua afstand als tijd.  De voorbereiding verliep niet vlekkeloos, dus was het wat afwachten wat het lichaam van die uitdaging zou vinden.  Enig doel was uitlopen binnen de tijd (15 uur) en als het even kon niet als laatste eindigen.

De ochtendstond

Mijn wekker stond op 3u 's morgens.  Geeuw... .  Twee uur later zou ik starten en dus was het de bedoeling om om 3u nog eens stevig te ontbijten.  Na het ontbijt vertrok ik vanop de camping richting La Roche-en-Ardenne, waar het bij aankomst nog heel stil en nog veel donkerder was.  Druppelsgewijs kwamen de lopers aan en om vijf uur stonden we met een goeie honderd lopers, allen met hoofdlamp, aan de start.  Even een korte babbel met co-lopers Filip, Marek en Mike en dan waren we vertrokken.  Loop met ons mee, zei Filip, maar dat liet ik na een halve kilometer voor bekeken.  Doseren was het doel.  De eerste honderden meters liepen we nog asfalt, daarna zouden we nog weinig asfalt tegenkomen.  De Petzl deed wat ie moest doen, het zicht was goed.  Al snel kregen we de eerste serieuze klim voor de kiezen, er zouden er nog veel volgen.

Daglicht

Na een dik uur in het donker begon het stilaan licht te worden.  Tot dan was het parkoers niet al te technisch, het tempo zat vrij goed.  Dieper in het bos bleef het nog te donker om de lamp uit te zetten.  Hier en daar al eens aan de babbel met een medeloper, maar ik geniet nog altijd het meest van de eenzame momenten in de natuur en die waren er meer dan voldoende.  Na 2u45 bereikte ik de eerste bevoorrading, waar ik water bijtankte en een banaan en een Overstim energy bar binnenhapte.  Hoewel het licht was slaagde ik erin om samen met de 65-jarige medeloper Ferdinand kort na de bevoorrading verkeerd te lopen, we misten een bocht en zaten plots op een steile en gladde afdaling.  Halverwege beseften we dankzij het geroep van andere lopers dat we verkeerd zaten en dus mochten we terug naar boven.  Het zou niet het enige punt zijn waar de bewegwijzering niet optimaal was.

Op mijn gat

In de eerste 20 kilometer ging al tweemaal onderuit op een steile afdaling, het parkoers lag er hier en daar dan ook gevaarlijk glad bij.  Het had de hele zaterdag immers hevig geregend in de Ardennen, al had dat ook al grote voordeel dat de temperatuur ideaal was.  Na een steile klim aan de ketting liepen we een heel stuk langs het water op een heel technisch stuk met veel natte rotsblokken.  Zowel ikzelf als Ferdinand, de 65-jarige sympathieke loper die me al een tijdje gezelschap hield, gingen op dat stuk nog eens stevig onderuit, gelukkig zonder erg.  De modder wasten we er af bij de eerste watercrossing.  We bleven daarna trouwens nog enkele kilometers samen en werden onderweg nog aangemoedigd door Eddy Snelders himself, die daar in die mooie streek blijkbaar over een villa beschikt.  Hij verwittigde voor de pittige klim die eraan kwam, maar wij vonden dat niet erg omdat we toch maar 50 kilometer meer te gaan hadden...

Technisch

De Trail des Fantômes is geen makkelijke trail, het stuk tussen de eerste en tweede bevoorrading vond ik één van de moeilijkste en meest technische stukken.  Mijn tempo ging dan ook serieus naar beneden.  Gelukkig wist ik dat mijn fan club (Katrin en de kids) aan de tweede bevoorrading op me stond te wachten en bleef ik er de moed in houden.  Mijn energie raakte wat op en wou niet te snel van de ene gel op de andere reep overgaan, dus stelde ik eten uit tot de tweede bevoorrading.   Daar ging ik voor chips en banaan en vulde ik mijn water weer bij, want drinken bleef ik wel veel doen.   Met nieuwe kracht vertrok ik weer, richting Achouffe, niet om een biertje te gaan drinken maar met de wetenschap dat ik bij de volgende bevoorrading al aan de 50km zou zitten.  

Honger

Het volgende stuk liep deels over het parkoers van de Houffatrail die ik vorig jaar in december liep.  Een mooi stukje Ardennen met mooie vergezichten maar ook stevige beklimmingen.  Ook heelwat vlakkere stukken die er zeer slecht genoeg bij lagen en dus zeker geen constant looptempo toelieten.  De beentjes begonnen richting derde bevoorrading steeds meer leeg te lopen en er kwam ook een echt hongergevoel op, mijn water was drie kilometer voor de bevoorrading ook op.  Je kan je voorstellen dat ik blij was dat Katrin een paar boterhammen meehad.  Ik nam wat langer rust en at alles wat er te rapen viel en begon rustig maar met volle moed aan de laatste 25.

De grens voorbij

Elke meter die ik nu liep was er eentje die mijn grens verlegde, aangezien 50km de langste afstand was die ik tot nu toe gelopen had.  Ik bleef goed doseren en hield vooral in het oog dat ik nog ruim binnen de tijdslimiet van 15u zat.  Het stuk richting vierde bevoorrading ligt me wel en ging best vlot, het grote hongergevoel was weg en de afstanden tussen de bevoorradingen werden sowieso korter.  Na de vierde bevoorrading wachtte nog een stevig stuk richting richting Maboge maar ik wist dat ik op schema zat en deed het dan ook verder rustig aan.  De rechterknie begon wat tegen te werken bij het lopen, maar niks ondraaglijks.  De laatste bevoorrading in Maboge stonden Katrin en de kids er weer om me een laatste portie moed in te spreken.

De laatste loodjes

Na die bevoorrading wachtte me dus nog één hindernis, maar wat voor één: de Muur van Maboge.  Met 70 kilometer in de benen is dat toch écht wel zware kost, maar ik wist het daarna rustig uitlopen werd en ik zat ook nog ruim binnen de tijdlimiet.  Eens boven ging ik in een rustig looptempo de laatste 4 kilometer in, na een laatste lastige afdaling richting Ourthe en een laatste watercrossing liep ik langs de camping, voorafgegaan door de kids, richting aankomst.  Na 13u39' kwam ik binnen, het is me gelukt, ik heb afgezien en begin er graag snel weer opnieuw aan.  Ik denk dat ik stilaan groot genoeg ben voor een wedstrijd als de Transgrancanaria 83km...

Videoverslag

Trail des Fantômes 75k 2015 from Rudi Janssens on Vimeo.