Ik kan tevreden terugblikken op de laatste dagen, heelwat zorgen van me kunnen afwerken.
Vrijdag al door met onze sleurvilla naar de keuring te rijden, altijd een echte sleur (oh, de woordspeling). Gekozen voor het nieuwe keuringsstation in Zellik omdat je daar enkel op afspraak kan en dus wachtrijen vermijdt. En inderdaad direct aan de beurt, vier man vol bewondering voor onze caravan, die dan ook probleemloos werd goedgekeurd (al laat de toegevoegde luxe-uitrusting niet veel meer over van het laadvermogen). Ging vlot, alleen aan de kassa sloeg Murphy toe en was de betaalautomaat defect. Caravan loskoppelen, naar de bank om cash en terug.
Eens thuis wou ik onze Bürstner weer netjes op zijn plaats zetten met de mover (da's zo'n afstandbediening waarmee je de caravan kan besturen op je eentje), maar die weigerde dienst. Dus zat er niks anders op dan ze met de auto achterwaarts binnen te rijden, onder begeleiding van Katrin en Pieterjan, en ja hoor, het is gelukt en daarmee heb ik een grote angst overwonnen (echt niet simpel). Onze sleurvilla staat mooi op zijn plaats en is intussen ook netjes gepoetst, daarmee is dan ook officieel het startschot gegeven voor de grote Skandinavië-reis van deze zomer.
En dan die andere bergjes, de Pajotse heuvels, die ik op mijn programma had staan voor een duurloop. Het herwonnen vertrouwen moest zichzelf bewijzen op een afstand van meer dan 20km, met als extra uitdaging het gevecht tegen de blaren. Het lopen ging vlot, rustig begonnen om dan geleidelijk boven de 10 km/u te gaan lopen voor het grootste deel van de training. Alleen de lange klim vanaf Ternat station tot het industriegebied haalde die snelheid naar beneden op het einde, maar al bij al een zeer geruststellende 24km gelopen in 2u20 en vooral zonder blaren! In totaal deze week 46,5 km gelopen, waarmee ook officieel het startschot is gegeven van het trainingsprogramma voor de Marathon van Amsterdam (oktober 2011).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten