Zaterdagochtend stond ik dus keurig op tijd aan sportcomplex Polfermolen en ging mijn borstnummer afhalen. Dat verliep een beetje moeizaam omdat de vriendelijke dames die de borstnummers moesten uitreiken ervan uit gingen dat we allemaal ons nummer kenden. Niet dus. Ook speldjes waren niet meteen voorhanden, een telefoon naar de hulplijn en een half uurtje later waren die er wel. Als eersten gingen de deelnemers van de 28km van start en die start verlieps niet vlekkeloos. Ondanks de chip die je aan je schoen moest bevestigen was er geen echte startbox en als dan ook nog even de stroom uitviel was de chaos compleet. Met wat vertraging vertrokken ze dan toch, een kwartiertje later was het onze beurt.
Met de wedstrijd voor de volgende dag in mijn achterhoofd begon ik rustig, vooral ook omdat het al vrij snel bergop ging. De weg werd ook snel smaller maar gelukkig veroorzaakte dat geen opstroppingen en kon ik mijn tempo lopen. De ene korte helling volgde de andere, toch best wel een ander parkoers dan wat ik in de Ardennen gewend ben, daarom niet minder pittig. Mijn tempo bleef vrij regelmatig, bergop moest ik uiteraard doseren en af en toe wandelen om nog wat kracht voor Spa-Olne te sparen. Maar na de beklimming van de Cauberg via de 150 trappen ging het bergaf naar de meet en daar gaf ik nog eens stevig gas. In 2u08' was ik binnen.
Zondagochtend, in Olne, verliep het oppikken van het borstnummer gelukkig al iets vlotter zodat we mooi op tijd met de bus richting startplaats Spa vertrokken. Ook daar geen startbox maar dat maakte niet zoveel uit want er was sowieso geen tijdmeting met chip. De eerste 3,5 km ging het al onmiddellijk bergop, gelukkig niet al te steil. Daarna werden we beloond met een mooie snelle afdaling, maar op kilometer 6 kregen we een eerste echt steile klim te verwerken. In 1,5 km wonnen we 100m hoogte tot we het hoogste punt van de wedstrijd bereikten, op 355m, een stevige kuitenbijter dus. De daarop volgende afdaling dook ik steil naar beneden richting eerste bevoorrading, onmiddellijk daarna ging het kort bergop richting Château de Franchimont waarna we afdaalden naar Theux (startplaats van de kortere afstand Theux-Olne). Na Theux volgde de langste beklimming van de wedstrijd, 4km bergop (die kleine knik naar beneden na de tweede bevoorrading vergeet ik maar even) maar niet al te steil en meestal goed te lopen. Na een lange afdaling kwam ik aan bevoorrading drie, daarna volgden nog twee stevige beklimmingen die ik met veel moeite overwon (wellicht had ik toch beter nog een gel genomen na km 20) maar op karakter haalde ik de eindmeet na 3u29'.
Al bij al twee mooie wedstrijden die ik graag nog eens overdoe, vanaf nu begin ik geleidelijk aan mijn duurlopen te verlengen in voorbereiding op mijn langste ooit, de Trail des Fantômes 75km in augustus.
Hieronder nog een kort videoverslag
Videoverslag Limburgs-Ardens tweeluik from Rudi Janssens on Vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten