Het is zover, ik ben officieel een stage race runner. Een wat? Een stage race, een meerdaagse loopwedstrijd waarin je dus meerdere afstanden loopt. Zoals de xTrails Winter die ik vorig weekend liep in het mooie Houffalize en omgeving.
Ik koos voor de eerste keer nog voor de korte variant, die bestond uit drie races:
- een Kamikazetrail van 4 km
- de Trail des Coccinelles van 25k
- de Houffatrail van 25km (50km voor de lange variant)
Mijn deelname aan deze stage race is vooral een stevige training op weg naar de Transgrancanaria begin maart 2015. Op tijd focus ik sowieso al nooit, dit weekend zou dat nog minder het geval zijn, al wou ik natuurlijk niet laatste eindigen.
De Kamikazetrail was al direct een stevige opwarmer, want na enkele honderden meters ging het direct stevig bergop. De rest van het parkoers was een opeenvolging van korte klimmen en steile afdalingen, dat alles op een vrij technische ondergrond. Rechtblijven was niet altijd makkelijk maar lukte toch, na 36 minuten had ik het eerste deel achter de rug.
Net voor de start van de volgende uitdaging nog wat bijgepraat Sam Van Rossom, Steven Pauwels en andere loopmaatjes, amper twee uur na de aankomst van de Kamikaze stond ik al aan de start van de Trail des Coccinelles. Mijn bedoeling was om niet te diep te gaan om nog wat krachten te sparen voor de dag erop. Al snel vond ik echter een vlot tempo en vergat ik mijn bedoelingen, al zou ik me dat later berouwen. Kippevelmoment na een uur wedstrijd toen de Gentse loper Boudewijn Van Autreve (txs Dude!) naast me Mia van Gorki op zijn smartphone afspeelde, exact op hetzelfde moment dat alle radio's in Vlaanderen dat ook deden.
Iets later liep ik enkele kilometers samen met de Nederlandse Linda Van Den Brink, die heel snel was in de afdalingen en me ook wat tips gaf om dit ook te kunnen (bedankt Linda!).
Rond kilometer 18 voelde ik toch wel opkomende verzuring in dijen en kuiten en besloot ik om een stuk rustig aan te doen, zeker met de plannen voor de volgende dag in het vooruitzicht. Na 3u02' was ik terug in vakantiecentrum Vayamundo in Houffalize.
Nog wat nagepraat met Sander Boom, de man met loopsandalen en Marty Thomas, een Amerikaanse deelnemer, en dan snel vertrokken naar het hotel in Bastogne, waar ik genoot van een lang warm bad. Ik masseerde mijn dijen en kuiten langdurig want ze moesten de dag erna nog dienen. Een soepje, een stevige portie pasta carbonara en een nachtrust van tien uur moest de rest doen.
Bij het opstaan zondag had ik geen last meer in de kuiten, maar de dijen zaten nog steeds stram. Na het stevig ontbijt reed ik naar Houffalize met één grote vraag: hoe ga ik in godsnaam 25km lopen met deze benen? Rustig starten was het plan en dat werkte. Op een bepaald moment zat er denk ik nog twee man achter mij, het signaal om toch langzaam te versnellen. Het mentale voordeel van een rustige start is dat je regelmatig andere lopers inhaalt en dat gebeurde ook. De dijen werkten mee, nooit helemaal pijnloos maar altijd op karakter, en ik kon een vrij regelmatig tempo aanhouden en bleef vaak zelfs bergop lopen. Het parkoers van de Houffatrail was mooier dan dat van de Coccinelles, vooral het stuk na de eerste bevoorrading beviel me heel erg, net als de passage in Achouffe (een Chouffeke zou me dan ook wel gesmaakt hebben).
Na nog een laatste stevige klim in Houffalize zelf haalde ik de meet in 3u25', een portie pasta later keerde ik moe maar tevreden huiswaarts. Dit was mijn eerste maar zeker niet mijn laatste stage race. Jullie gaan me wellicht gek verklaren, maar voor mij voelde dit aan als vakantie :-)
Hieronder een videoverslag, gefilmd met de GoPro :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten