TW Classics 2009 was een knaller!

Zij die mijn Tweets hierboven of op Twitter volgen of met mij bevriend zijn op Facebook zal het zeker niet ontgaan zijn : ik was gisteren op TW Classic. Dit festival, volgens klassiek recept (nee, het woord 'classic' heeft niets te maken met de leeftijd van de bezoekers :-) ) met één groot podium en een affiche vol grote namen met een al even groot repertoire, had dit jaar een toch wel heel aantrekkelijke affiche met Duffy, Keane, Moby en als topact Depeche Mode.
Ohja, Er was ook nog Motor (die ik miste dankzij de files in Ruisbroek) en Tom Helsen, die met veel goeie wil een eerder zoutloos optreden bracht. Maar goed, hij woont daar in de buurt, dus gelukkig was hij niet te ver moeten reizen. Echt passen op de affiche vind ik hem trouwens niet.
Duffy van haar kant was technisch gezien perfect in orde en bracht haar nummers voorbeeldig, maar om er echt de vlam in te krijgen op zo'n festival is haar muziek niet echt geschikt. Past beter in een kleinere zaal. Maar toch zeker te genieten.
Keane viel op in de positieve zin, zij kregen zeker ambiance in de keet en ik stond zelf verbaasd van het aantal hits dat die mannen al op hun kerfstok hebben (waarvan Crystal Ball zeker een knap nummer is).
Echt af was het pas met Moby. Misschien technisch niet zo verfijnd als Duffy en Keane, hier en daar eens een vals nootje, maar stuk voor stuk nummers die perfect passen op een festival als dit.
Maar het echte grote werk kwam van Depeche Mode, de mannen die ondertussen naar mijn gevoel al honderd jaar meedraaien en telkens weer nieuwe CD's uitbrengen die verrassen en tegelijkertijd herkenbaar zijn. Ze brachten nummers uit hun nieuwe CD 'Sound of the Universe' zoals de nieuwe en bijzonder leuke single 'Peace' waarover ik hier een paar dagen geleden al schreef, maar nummers uit hun oudere repertoire zoals Master and Servant (hieronder een video die ik op Youtube vond) en Personal Jesus blijven voor mij toch wel top of the bill (en voor een hele boel anderen op de weide ook blijkbaar). Niet iedereen was even enthousiast over hun optreden, maar ik heb er in elk geval van genoten. Alleen 'Just can't get enough' had ik er graag nog bij gekregen, maar ik veronderstel dat die mannen daar ondertussen toch wel genoeg van hebben (hey, die zit, en helemaal zelf bedacht).
Als afsluiter mocht Basement Jaxx nog zijn ding doen en de weide omtoveren in één grote discotheek, maar dan wel met wat minder volk want je zag toch al heelwat mensen vertrekken na Depeche Mode.