En nu?

Alweer een dag in Belgenland die spannend begon maar teleurstellend eindigde. De regeringsonderhandelingen hebben er na meer dan 170 dagen nog nooit zo uitzichtloos uitgezien. Vandaag heeft het CDh van Joëlle Milquet het ultieme voorstel van formateur Leterme geweigerd, waarop deze laatste zijn ontslag als formateur heeft ingediend. Niemand die nog inziet welke partijen het zouden kunnen eens worden over een regeringsakkoord. Groen en Ecolo hebben een staatshervorming niet bovenaan hun programma staan en zullen zeker geen rechtse partijen als MR, OpenVLD en CD&V depanneren. Dan toch de socialisten? Ook niet, de liberalen willen immers geen tripartite.
Opnieuw naar de stembus dan maar? Dan is het natuurlijk bang afwachten hoe het kiesgedrag gewijzigd is door deze impasse. Ik heb het gevoel dat de meningen ondertussen overal wat verhit raken en dat de standpunten nog extremer worden. De grote winnaars van zo'n verkiezingen zouden dan wel eens ... Cdh en CD&V kunnen worden. En dan staan we geen stap verder.
Surrealistisch allemaal, partijen die een half jaar discuteren over één bepaald punt (waarvan ik het belang niet wil minimaliseren) waarvoor ze eigenlijk geen meerderheid hebben (de staatshervorming vereist een grondwetsherziening en dus een 2/3 meerderheid). En over al de rest zijn ze het zowat eens (en daarvoor hebben ze ook de nodige meerderheid). En nu zou dat alles voor niks zijn geweest! Spijtig van het geld en de tijd.
Is er dan geen uitweg meer? Zijn de verschillen tussen noord en zuid, tussen mijnheer De Leeuw en madame De Haan dan te groot geworden? Is er voor dit huwelijk geen therapie meer mogelijk?